Już na polu wstawał świt, wdzierał się w tę noc jak zgrzyt,
Budził nas, zabierał sen, nastał nowy, nowy dzień.

Antek oczy przetarł i kalesony zdjął ze drzwi.
Z trudem się wcisnął w nie, myśląc: "Nie, nie będzie źle".

Z kubła zimnej wody łyk w gardło wdarł się niby krzyk,
A chleb choć czerstwy był, smakował mu, dodawał sił.

Jajecznica z jajek trzech do szaleństwa wzburzyła krew,
Pierwszy kogut zapiał już, gdy kończył jeść, on błyszczał tuż.

Jego kombajn "Bizon"!
Jego kombajn "Bizon"!

Kierownicę ujął w dłoń przeżegnał się, beret na skroń
W stacyjce kluczyk – raz i dwa i spalin kłąb i silnik gra.

Już na polu za łanem łan i wykonany za planem plan,
A w sercu radość, albo gniew słoneczko mu gdzieś zza drzew.

Na jego kombajn "Bizon"!...

Do południa z nieba żar, a on tak chciał ze wszech miar,
Aby nic, ani kłos na polu tym był całą noc.

I wokół dawno ciemno już na spracowanym czole kurz,
A on przed siebie ciągle gna w księżyca blasku, czerwienią gra.

Jego kombajn "Bizon"!...

e G
a D

C a e
C a e